21-րդ դարը պատմության միջի ամենազարգացած և ամենառոբոտացված դարն է պատմության մեջ։ Իհարկե ինչքան ժամանակը գնում է՝ այնքան մարդը զարգացնում ու կատարելագործում է իր կյանքի բարիքները։ Սակայն այս դարում, մարդկությունը տեխնիկայացնում և ռոբոտացնում է ամեն ինչ։ Այս է 21-րդ դարի մարտահրավերը՝ ընդունել այն ինչ կա և ապրել կիսով չափ քո ստեղծած բարիքներով, կիսով չափ էլ՝ տեխնիկայի։ Սակայն իմ կարծիքով, եթե այսպես երկար շարունակվի, Թումանյանական հեքիաթը կյանք կառնի, և բոլորը կդառնան “Անբան Հուռիներ”։ Կարծես Բաբելոնի աշտարակասիրությունը լինի․՝ մարդիկ գոռոզացել և ցանկանում են ապրել շռայլ կյանքով, սակայն նրանք չեն մտածում, որ Աստված կարող է զայրանալ և պատժել նրան ամենի համար։

Մնա՛ աշխատասեր և ճի՛շտ օգտագործիր 21-րդ դարի պարգևած ընծաները։

Հեղինակ՝ Մարի Հայրապետյան

Իմ կարծիքով հաջողությունը դա այն չէ, երբ քեզ ինչ-որ թանկարժեք նվերներ են նվիրում այլ այն է, երբ դու ինչ-որ նպատակ կամ երազանք ես ունենում և հասնում ես դրան քո ուժերով։ Ամեն մարդ ունի իր նպատակը կամ երազանքը, նրանք լինում են տարբեր և, որպեսզի երազանքը կատարվի պետք է գնալ նրա հետևից և ի կատար ածել։ Երազանքը կատարելու համար պետք է ունենաս նպատակ, ուժեղ կամք և հույսը չկորցնելու կարողություն։ Երազել կարողանում են բոլորը, բայց երազանքը իրականացնում են միայն ուժեղները։ Լինում են դեպքեր, որ երազանքին հասնելու կեսից մարդիկ հիասթափվում են, մտածելով, որ անիմաստ է նրա հետևից գնալը մինչ դեռ երազանքը շատ մոտ էր։ Կա մարդկանց մի տեսակ որոնց համար երազանքը այդպես էլ մնում է երազանք և կա մարդկանց մի տեսակ ովքեր լի են հույսով, հավատով, լավատեսությամբ և որոնք երբեք չեն վախենում ոչ մի խոչնդոտից ու անկախ կյանքի բերած խնդիրներից նրանք գնում են իրենց նպատակի ետևից և ի վերջո հասնում են նրան։ Այսպիսով այստեղից հետևություն, որ կյանքում ցանկացած երազանք կարող է իրականանալ, եթե դու ցանկանաս և ջանք ներդնես, և առանց վախենալու վազես նպատակիտ հետևից, չէ, որ կյանքը պայքար է, իսկ նպատակը ապրելու իմաստ։

Հեղինակ՝ Գայանե Կագանյան

ան շատ մարդիկ ովքեր բողոքում են կյանքից կամ ասում, որ այն իմաստ չունի, բայց այդ մարդիկ չեն հասկանում, որ այդ ամենը իրենց պատճառով է։ Օրինակ երբ մարդիկ գումար չեն ունենում, նրանք միանգամից աում են <<Վա՜յ էս ինչ կյանքա>>, բայց նրանք չեն հասկանում, որ կյանքը մեղավոր չի և չի կարող երկնքից գումար թափվել, նրանք չեն հասկանում, որ պետք է աշխատել։ Եվ իմ ասածը միայն գումարի մասին չէ մարդիկ նույնիսկ, երբ մարդիկ ինչ-որ երազանքի են ուզում հասնել նրանք հույսը դնում են բախտի վրա և, երբ այն չի կատարվում նրանք կրկին բողոքում են կյանքից, բայց չէ որ մենք ինքներս պետք է ջանք թափելով հասնենք մեր նպատակին այլ ոչ թե հույսներս դնենք ինչ-որ մեկի վրա։ Այս կյանքում նաև կա մարդկանց մի տեսակ որոնք անընդհատ ասում են, որ կյանքը իմաստ չունի, բայց չէ, որ կյանքի իմաստը մենք պետք է ստեղծենք այլ ոչ թե սպասենք, որ այն հայտնվի, որովհետև կյանքը առանց իմաստի և առանց նպատակի իրոք անհետաքրքիր է։

Հեղինակ՝ Գայանե Կագանյան