Մեղքի զգացո՞ւմ, թե՞…

Կյանքում գալիս է մի պահ, երբ ինքդ էլ չես հասկանում՝ ինչ ես անում եւ թաքուն, որ ոչ ոք չիմանա, բայց դա դու չէիր ուզում անել, չէիր ուզում եւ երբ մտածում ես քո արարքի վերաբերյալ, խիղճդ տակնուվրա է լինում։
Դա մի գործողություն է, որը օրենքը, Աստվածաշունչը այդ գործողությանը անուն են տալիս եւ այդ արարքի անունն է մեղքը…
Ես գիտեմ, որ իմ մեջ, այսինքն՝ իմ մարմնում, ոչ մի բարի բան չի բնակվում, որովհետև ուզում եմ բարին անել, բայց չեմ կարողանում իմ ուզածն անել։ Բարին, որ ուզում եմ անել, չեմ անում, բայց չարը, որ չեմ ուզում անել, հենց դա եմ անում:
Եւ գալիս է պահ, որ դու հասկանում ես բարի չես եւ քո մեջ բնակվում է մեղքը, այո՛ , հենց այդ զզվելի զգացումով:
Եւ դա միայն դու կարող ես ասել՝ ինչ ես զգում։

Եւ հասկանում ես, որ կարող ես վերջ դնել դրան, այո’, դա քեզ համար այնպիսի օր է, որը, կհիշվի քո կյանքում, եւ դու պետք է հիշես, որ, ինչ փորձություն էլ լինի դու կհաղթահարես այն։

Միշտ հավատացեք ձեր ուժերին…

Թողնել պատասխան

Ձեր էլ-փոստի հասցեն չի հրատարակվելու։ Պարտադիր դաշտերը նշված են *-ով